copulatum

copulatum
cōpŭlo, āvi, ātum, 1 ( part. perf., contr. cōplata, Lucr. 6, 1088; dep. collat. form cō-pŭlor, āri, v. I. A. b. infra), v. a. [copula], to couple, bind, or tie together, to join, connect, unite (class.; most freq. in Cic.).
I.
Lit.
A.
In gen.
(α).
With cum:

hominem cum beluā,

Cic. Ac. 2, 45, 139 fin.:

caput et corpus cum aliquo,

Plaut. Poen. 1, 2, 130. —
(β).
With inter se:

inter se quaedam possint coplata teneri,

Lucr. 6, 1088.—
(γ).
With dat.:

aurum auro,

Lucr. 6, 1078:

utrimque Armeniae majori Sophene copulatur,

Plin. 6, 13, 16, § 41.—
(δ).
With ad:

caput animalis ad pedem,

Veg. 3, 49, 2.—
(ε).
With simple acc.:

diversae insociabilesque arborum naturae copulantur,

Plin. 17, 19, 30, § 137; Mart. 12, 43, 8.—
b.
In dep. form:

adeunt, consistunt, copulantur dexteras,

Plaut. Aul. 1, 2, 38 Wagn. ad loc.; cf. Non. p. 476, 16; 479, 24, and Prisc. p. 797 P., and Ussing ad loc. (others explain dexteras as acc. of the part, or Gr. acc.).—
B.
Esp., to confront:

copulati in jus pervenimus,

Cic. Verr. 2, 4, 66, § 148.—
2.
Mid., to associate with:

cave siris cum filiā meā copulari hanc,

Plaut. Ep. 3, 3, 20.—
II.
Trop., to join, connect, unite.
(α).
With cum:

sermonem cum aliquo,

Plaut. Poen. 3, 3, 42:

futura cum praesentibus,

Cic. Fin. 2, 14, 45:

honestatem cum voluptate,

id. Ac. 2, 45, 139:

equestrem ordinem cum senatu,

id. Phil. 2, 8, 19:

se cum inimico,

id. Sest. 64, 133.—
(β).
With inter se:

ah haec inter se jungi copularique possint?

Cic. de Or. 1, 51. 222.—
(γ).
With dat.:

quid naturae copulatum habuit Alcibiadis somnium?

Cic. Div. 2, 69, 143.—
(δ).
With acc. only:

libenter copulando verba jungebant, ut sodes pro si audes, etc.,

Cic. Or. 45, 154; cf.:

verba copulata (opp. simplicia),

id. ib. 32, 115:

constructio verborum tum conjunctionibus copuletur, tum dissolutionibus relaxetur,

id. Part. Or. 6, 21; Quint. 2, 4, 30; cf.

id. prooem. § 13: voluntates nostras,

to unite, Cic. Fam. 3, 4, 2; cf.

concordiam,

Liv. 4, 43, 11:

matrimonium,

Just. 1, 10 pr.; Dig. 12, 4, 6 pr.; cf.:

copulari matrimonio,

ib. 24, 1, 32; cf. ib. 1, 9, 8;

and, taedis,

Sen. Herc. Fur. 493.—Hence,
1.
cōpŭlātus, a, um, P. a., joined together, united, connected:

nihil est animis admixtum, nihil concretum, nihil copulatum, nihil coagmentatum, nihil duplex,

Cic. Tusc. 1, 29, 71: verba, v. supra, II. d.—
* Comp.:

nihil amabilius nec copulatius quam morum similitudo bonorum,

Cic. Off. 1, 17, 56.—‡ Sup., Inscr. de Lyon, p. 477, 3.— Adv.: cōpŭlātē, connectedly (late Lat.):

copulate dictum est (diequinti),

Gell. 10, 24, 1; 17, 7 fin.
2.
cōpŭlātum, i, n., a joint sentence, the Gr. sumpeplegmenon, called also conjunctum, Gell. 16, 8, 10.

Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. . 2011.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • Sacellum — Das sa cellum (lateinisch, Plural: die sa cella) ist der Deminutiv von sacrum = heiliger Gegenstand oder Ort, Opfer. Es ist in der römischen Antike ein kleiner viereckiger oder runder und geschlossener Ort, nach Festus ohne Dach[1], einer… …   Deutsch Wikipedia

  • LEGIO Germanica — Ptol. quae et septima cognominata, Leon, urbs Hispaniae Tarrac. in finibus Asturum, media fere inter Vallisoletum et Ovetum, 22. leucis distans, a Burgis 33. in Occas. a Pelagio I. Rege post captam Hispaniam a Mauris A. C. 722. recuperata, et A.… …   Hofmann J. Lexicon universale

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”